Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΩΣ ΑΛΛΗ ΚΑΤΑΔΥΣΗ

Τι κοινό μπορεί να έχουν οι καταδύσεις με τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας; Με μια πρώτη ματιά δεν φαίνεται να έχουν πολλά κοινά, εκτός βέβαια κι αν παρατηρήσουμε τις αναλογίες που παρουσιάζουν σε συμβολικό επίπεδο.

Για να μπορέσει κανείς να προσεγγίσει τα βάθη των θαλασσών χρειάζεται θέληση, τόλμη, αλλά και αρκετό κουράγιο. Η ψυχοθεραπεία, από την άλλη, μοιάζει με μια απόπειρα να κατακτήσουμε τα βάθη των δικών μας προσωπικών θαλασσών, αυτών που απαρτίζουν τα αμέτρητα βιώματα που έχουν διαμορφώσει τον ψυχικό μας κόσμο.

Ως γνωστόν όσο βαθύτερα βουτάμε στους θαλάσσιους ωκεανούς τόσο μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι που μπορεί να διατρέξουμε, καθώς τα κήτη που κατοικούν στα ωκεάνια βάθη είναι μεγάλα και επικίνδυνα. Αντιστοίχως, στα βάθη του ψυχισμού μας κρύβονται απωθημένα βιώματα και συναισθήματα που αν τα προσεγγίσουμε μπορεί να μας προκαλέσουν φόβο και δέος.

Μερικές φορές τα βιώματα αυτά ξυπνάνε από τον λήθαργο και φθάνουν ως την επιφάνεια του συνειδητού μας λαμβάνοντας τη μορφή συμπτωμάτων μιας ψυχικής διαταραχής ή και ως μια παρατεταμένη αδιαθεσία. Μας δίνεται τότε το έναυσμα να αναζητήσουμε την βαθύτερη προέλευσή τους, κάτι που μπορεί να μας ωθήσει σε μια διαδικασία ψυχικής ενδοσκόπησης μέσω ψυχοθεραπείας.

Θα ήταν απολύτως φυσιολογικό να τρομάξουμε αν ερχόμασταν αντιμέτωποι με τα απειλητικά κήτη που κρύβονται στα βάθη των θαλασσών. Αντιστοίχως, κατά την ψυχοθεραπεία ίσως έρθουμε αντιμέτωποι με τα δικά μας εσωτερικά "κήτη", όπως είναι οι απωθημένες μας επιθυμίες, τα ματαιωμένα όνειρα, καθώς και οι αρχέγονοι φόβοι μας.

Για να αντέξουμε στην αναμέτρηση με τους βαθύτερους απωθημένους φόβους μας απαιτείται προσήλωση σε έναν στόχο που δεν είναι άλλος από την αποκάλυψη των εσωτερικών δυνάμεων που μας κυβερνάνε μακριά από τη συνειδητή μας επίγνωση.

Όπως τα κήτη των θαλασσών δεν είναι παρά οι μακρινοί μας πρόγονοι στην αλυσίδα της εξέλιξης των ειδών, αντιστοίχως και τα "κήτη" του ψυχισμού μας έχουν προέλθει από τα πρωταρχικά μας βιώματα. Τότε που ακόμα διαμορφωνόταν το υπόβαθρο του ψυχισμού μας, ή αλλιώς αυτό που αποκαλούμε προσωπικότητα. Γι’αυτό είναι σημαντικό να τα προσεγγίσουμε με την απαιτούμενη προσοχή και να μην αποθαρρυνθούμε από το δέος που μπορεί να μας προκαλέσουν.

Άλλωστε ο ρόλος του ψυχοθεραπευτή δεν είναι άλλος από το να μας συνοδέψει σε αυτά τα βάθη, όπως θα έκανε και ένας έμπειρος εκπαιδευτής καταδύσεων. Είναι σημαντικό να αισθανθούμε οτι έχουμε έναν άνθρωπο κοντά μας με την εμπειρία αλλά και τη διάθεση να μας συμπαρασταθεί στην παροντική μας εμπειρία καθώς θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με τα τέρατα του παρελθόντος, αλλά και με τις αγωνίες του μέλλοντος.

Θα λέγαμε, λοιπόν, οτι για να αποκτήσουμε την πολυπόθητη αυτογνωσία μέσω της ψυχοθεραπείας θα πρέπει να εξοπλιστούμε με μια γερή δόση κουράγιου ώστε να βουτήξουμε βαθιά στα άδυτα της ψυχής μας. Εκεί, έπειτα από έναν μακρύ και δύσκολο αγώνα, που ομοιάζει με την περιπέτεια της κατάδυσης στα βάθη των θαλάσσιων ωκεανών, ίσως καταφέρουμε να βρούμε την ομορφιά που κρύβουν τα μαργαριτάρια της ψυχής μας.