Αναρτήσεις

Η εποχή της λήθης

      Η εποχή που διανύουμε ως άνθρωποι και ως εκπολιτισμένες κοινωνίες έχει ως βασικό της χαρακτηριστικό το φαινόμενο της λήθης. Με αυτό εννοούμε τη μαζική και συχνά κατευθυνόμενη τάση των ανθρώπων να λησμονούν το παρελθόν, όχι μόνον ως μονάδες αλλά και ως κοινωνικά σύνολα.      Οι αρχαίοι μας πρόγονοι είχαν προσωποποιήσει τη Λήθη ως θυγατέρα της Έριδας και αδελφή των δίδυμων αδελφών Ύπνου και Θανάτου. Ακόμα είχαν δώσει το όνομά της σε έναν από τους πέντε ποταμούς που διέσχιζαν τον Άδη, από τον οποίο έπιναν ύδωρ οι νεκροί για να λησμονήσουν την παρελθούσα επίγεια ζωή τους.       Ποιά όμως μπορεί να είναι η σημασία όλων αυτών στον 21ο αιώνα, τον αιώνα της τεχνολογικής ανάπτυξης και της ευημερίας; Αυτό το ερώτημα μπορούμε να το προσεγγίσουμε μέσω της εξέτασης της επίδρασης που ασκεί η λήθη στη ζωή μας ως κοινωνικά όντα.      Είναι αλήθεια οτι έχουμε αρκετούς λόγους να λησμονήσουμε τις κακουχίες που έχουν ταλανίσει τις γενιές των προπατόρων μας. Όσο γυρνάμε πίσω στην ιστορία συναντούμε π

Ο μίτος της Αριάδνης

Ο μίτος της Αριάδνης Η μυθολογία μας είναι γεμάτη με αλληγορίες που απηχούν τις αντιλήψεις των αρχαίων μας προγόνων για τη σχέση μεταξύ φυσικού και ψυχικού (ή πνευματικού) κόσμου. Ή πιο απλά τη σύνδεση μεταξύ των φαινομένων που μπορούμε να αντιληφθούμε με αυτά που συμβαίνουν στον αόρατο πνευματικό κόσμο. Η ιστορία με τον μίτο της Αριάδνης εστιάζει στο πανούργο τέχνασμα που σκαρφίστηκε η νεαρή αυτή πριγκίπισσα από τη μινωική Κρήτη. Κατά τον μύθο η Αριάδνη βοήθησε τον νεαρό Αθηναίο Θησέα να δραπετεύσει από τον δαιδαλώδη λαβύρινθο όπου κατοικούσε ο τερατόμορφος Μινώταυρος ξετυλίγοντας έναν μίτο (ή κουβάρι) από χρυσό νήμα. Με τον τρόπο αυτό σημάδεψε το μονοπάτι που οδηγούσε στο μυθικό τέρας κι έτσι μπόρεσε να δραπετεύσει μαζί με τον νεαρό ήρωα έπειτα από την κατατρόπωση του τέρατος. Ο εν λόγω μύθος είναι πλούσιος σε συμβολισμούς που αφορούν τον πνευματικό μας κόσμο. Κατ' αρχάς η νεαρή πριγκίπισσα Αριάδνη (αρία ή καθαρή + αγνή) ερωτεύεται τον νεαρό και ρωμαλέο Θησέα που έρχεται από τ

Η ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ ΩΣ ΑΛΛΗ ΚΑΤΑΔΥΣΗ

Τι κοινό μπορεί να έχουν οι καταδύσεις με τη διαδικασία της ψυχοθεραπείας; Με μια πρώτη ματιά δεν φαίνεται να έχουν πολλά κοινά, εκτός βέβαια κι αν παρατηρήσουμε τις αναλογίες που παρουσιάζουν σε συμβολικό επίπεδο. Για να μπορέσει κανείς να προσεγγίσει τα βάθη των θαλασσών χρειάζεται θέληση, τόλμη, αλλά και αρκετό κουράγιο. Η ψυχοθεραπεία, από την άλλη, μοιάζει με μια απόπειρα να κατακτήσουμε τα βάθη των δικών μας προσωπικών θαλασσών, αυτών που απαρτίζουν τα αμέτρητα βιώματα που έχουν διαμορφώσει τον ψυχικό μας κόσμο. Ως γνωστόν όσο βαθύτερα βουτάμε στους θαλάσσιους ωκεανούς τόσο μεγαλύτεροι είναι οι κίνδυνοι που μπορεί να διατρέξουμε, καθώς τα κήτη που κατοικούν στα ωκεάνια βάθη είναι μεγάλα και επικίνδυνα. Αντιστοίχως, στα βάθη του ψυχισμού μας κρύβονται απωθημένα βιώματα και συναισθήματα που αν τα προσεγγίσουμε μπορεί να μας προκαλέσουν φόβο και δέος. Μερικές φορές τα βιώματα αυτά ξυπνάνε από τον λήθαργο και φθάνουν ως την επιφάνεια του συνειδητού μας λαμβάνοντας τη μορφή συμ

Η ΜΑΣΤΙΓΑ ΤΟΥ ΣΧΟΛΙΚΟΥ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ

Ο σχολικός εκφοβισμός, γνωστός και ως bullying , είναι ενα φαινόμενο που έχει λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις τα τελευταία χρόνια. Οι συμπεριφορές εκφοβισμού αφορούν το σύνολο της σχολικής κοινότητας και όχι μόνο τα άτομα που εμπλέκονται σε αυτόν ως θύτες ή ως θύματα. Η πολυπλοκότητα του φαινομένου ενισχύεται από το γεγονός οτι πλέον λαμβάνει χώρα και στο διαδίκτυο εκτός από τις αίθουσες και τα προαύλια των σχολείων. Η ανωνυμία και η φυσική απόσταση που προσφέρει η χρήση του διαδικτύου έχει κάνει ακόμα πιο εύκολη την αναπαραγωγή του φαινομένου. Πλέον ακόμα και τα πιο συνεσταλμένα παιδιά δεν διστάζουν να προβούν σε ενέργειες εκφοβισμού από την ασφάλεια του σπιτιού τους. Συχνά τα άτομα αυτά αισθάνονται οτι αποκτούν τη δύναμη να επηρεάζουν τους άλλους, κάτι που θα τους ήταν αδιανόητο πριν την ευρεία διάδοση της χρήσης του διαδικτύου. Τα παιδιά τα οποία χαρακτηρίζονται ως θύτες είναι συνήθως αυτά που έχουν δυσκολία να συναισθανθούν τους συμμαθητές τους, ιδιαίτερα τους πιο ευαίσθητους κ

ΤΟΞΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ

Ο όρος της τοξικότητας μας προδιαθέτει για κάτι που έχει τη δύναμη να διαβρώνει, όπως άλλωστε και το οξύ ως βασικό συνθετικό της λέξης. Όταν αναφερόμαστε σε σχέσεις αυτή η διάβρωση επιδρά σε κάτι το ιδιαίτερα ευαίσθητο και εύθραυστο, τον ίδιο μας τον ψυχισμό. Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια των σχέσεων αυτών είναι το φαινομενικό "δέσιμο" μεταξύ δύο ανθρώπων που κατά βάθος μοιράζονται ελάχιστα κοινά. Το βασικότερο απ'αυτά είναι η επιτακτική τους ανάγκη για τη σύναψη σχέσης με κάθε κόστος, ώστε να μπορέσουν να συγκαλύψουν την εσωτερική τους ανασφάλεια.  Η συνθήκη της τοξικής σχέσης είναι αμοιβαία βλαπτική καθώς κρατάει τους ανθρώπους καθηλωμένους και δεν ευνοεί την ελεύθερη έκφραση και την ανάπτυξη της προσωπικότητάς τους. Ο καθένας μοιάζει να παίζει ένα ρόλο, καθώς και να φοράει ένα προσωπείο, τα οποία γνωρίζει πολύ καλά αφού τα κουβαλάει σαν αποσκευές από την παιδική του ηλικία. Οι τυποποιημένοι αυτοί ρόλοι, που φαντάζουν στερεοτυπικοί, είναι συνήθως αυτοί του θύτη και του

ΠΕΡΙ ΦΙΛΙΑΣ

Κατά τη διάρκεια της ζωής μας συναναστρεφόμαστε με έναν μεγάλο αριθμό ανθρώπων εκ των οποίων κάποιοι μας είναι συμπαθείς, άλλοι μας είναι αδιάφοροι, ενώ άλλοι μας κάνουν να αισθανόμαστε άβολα .  Υπάρχουν διάφοροι παράγοντες που επηρεάζουν τη γνώμη μας για κάποιον. Για παράδειγμα, μας είναι πιο εύκολο να σχετιζόμαστε με κάποιον με τον οποίο έχουμε κοινές πεποιθήσεις και στ όχους. Με  κάποιους άλλους μας συνδέουν κοινά βιώματα που έχουν καθορίσει σε ένα βαθμό το ποιοί είμαστε και τι πρεσβεύουμε. Άλλοι μας προσελκύουν λόγω της ικανότητάς τους να μας φτιάχνουν τη διάθεση. Κάποιοι θα πούνε ότι οι αληθινές φιλίες είναι αυτές που κρατάνε σε βάθος χρόνου, ενώ άλλοι θα πούνε ότι αληθινός φίλος είναι ο "κολλητός", δηλαδή αυτός που είναι συχνότερα διαθέσιμος. Τελικά διαπιστώνουμε ότι αυτοί που μας συμπαραστέκονται ως αληθινοί φίλοι είναι  συνήθως άτομα από τα οποία δεν το περιμέναμε. Αντιθέτως, άλλοι που υπό νορμάλ συνθήκες είναι δίπλα μας, σφυράνε αδιάφοροι όταν η ζωή μας έρθει πά